Η εξέλιξη της περιποίησης νυχιών από τα βάθη των αιώνων

Τα βερνίκια νυχιών, η σωστή και προσεγμένη επάλειψή τους, στα χέρια και πόδια αποτελούν βασικό στοιχείο της γυναικείας περιποίησης. «Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος» δεν είναι πλέον μόνο ένα παραμύθι με συμβολισμούς. Η σύγχρονη γυναίκα έχει πολλές δυνατότητες να καλλωπίζεται, ώστε να δείχνει πιο ωραία. Η φροντίδα των νυχιών στα άνω και κάτω άκρα, με τα κατάλληλα υλικά και τους χρωματισμούς, σε συνδυασμό με το συνολικό ντύσιμο, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική για την ανάδειξη της γυναικείας ομορφιάς.

Κύριο συστατικό του βερνικιού νυχιών είναι οι ρητίνες, σε γενικές γραμμές με δύο διαφορετικούς τύπους. Περιλαμβάνονται επίσης οι διαλύτες, οι πλαστικοποιητές, οι χρωστικές, θιξοτροπικοί παράγοντες και σταθεροποιητές χρώματος. Η μίξη αυτών των υλικών, η ποσοτική τους χρησιμοποίηση, για να φτιαχτεί το κατάλληλο βερνίκι, είναι θέμα των ειδικών στον τομέα αυτό.

Ο καλλωπισμός των νυχιών έχει τις ρίζες του στην Ινδία, περίπου 5.000 χρόνια πριν. Πραγματοποιούταν με χέννα. Αργότερα αυτή χρησιμοποιήθηκε και από τις γυναίκες, στον αραβικό κόσμο. Στη Βαβυλώνα η περιποίηση γινόταν με χρυσό και ασήμι, από την υψηλή τάξη. Στην Κίνα ο τρόπος βαφής και το χρώμα υποδήλωναν και την κοινωνική θέση. Τα αυτοκρατορικά νύχια έπρεπε να ήταν πάντα βαμμένα με προσοχή. Το βερνίκι νυχιών αποτελούταν από φυσικά συστατικά, όπως πέταλα από τριαντάφυλλο και ορχιδέα, ασπράδι αυγών και κερί μέλισσας. Συνηθιζόταν το ερυθρό και το μαύρο χρώμα.

Οι δύο πιο ξακουστές βασίλισσες της Αιγύπτου, διάσημες για την ομορφιά τους στον αρχαίο κόσμο χρησιμοποιούσαν βαθυκόκκινους χρωματισμούς, διαφέροντας από τις κοινές θνητές, που αρκούνταν σε πιο διακριτικά χρώματα. Η Νεφερτίτη, με πιθανή καταγωγή από το αρμενικό οροπέδιο, έβαφε τα νύχια της με αστραφτερό ρουμπινί. Το όνομα αυτό σήμαινε στα αιγυπτιακά «ήρθε η όμορφη». Η Κλεοπάτρα, τελευταία απόγονος των Μακεδόνων Πτολεμαίων, προτιμούσε το βυσσινί. Στη χώρα αυτή έβαφαν τα νύχια τους στο χρώμα των νυχιών οι υψηλοί στρατιωτικοί, πριν ξεκινήσουν για τις εκστρατείες.

Το παράδειγμα των τελευταίων ακολουθούσαν και οι Ρωμαίοι συνάδελφοί τους. Για τους πληβείους υπήρχαν περιορισμοί, ώστε αυτά να είναι κοντά και διακριτικά βαμμένα. Οι Ίνκας, σύμφωνα με απεικονίσεις, φαίνεται ότι φρόντιζαν να έχουν λαμπερά νύχια. Κοινό τόπο για τον αρχαίο κόσμο, αποτελεί το γεγονός ότι η περιποίηση στα άκρα γινόταν καί από άντρες καί από γυναίκες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις, με αυτά χαρακτηριζόταν η κοινωνική τάξη.

Το βερνίκι νυχιών, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, έχει έναν αιώνα παρουσίας. Ξεκίνησε στις ΗΠΑ, σε ροζ αποχρώσεις, αντικαθιστώντας τις διάφορες πατέντες που σκαρφίζονταν οι γυναίκες, για να δίνουν λάμψη στα νύχια τους. Γρήγορα όμως επικράτησε το κόκκινο, ώστε να είναι ασορτί με το χρώμα των χειλιών. Το 1930 το προϊόν βελτιώθηκε και έγινε πιο ανθεκτικό σε σχέση με το πρώιμο, που ξέφτιζε σχετικά γρήγορα. Ιδιαίτερη θέση στην παγκόσμια μόδα κατέχει το γαλλικό μανικιούρ. Καθιερώθηκε από τις Παριζιάνες περίπου εκείνη την εποχή. Η τεχνική αυτή τονίζει τη φυσική όψη των νυχιών και θεωρείται ιδιαίτερα πρακτική, καθώς ταιριάζει με όλους τους τύπους ντυσίματος.

Με την εξελίξεις της εποχής μας τελειοποιούνται οι μέθοδοι χρήσης και τα συστατικά στοιχεία των καλλυντικών, για την όσο το δυνατόν καλύτερη περιποίηση. Πλέον οι συνθήκες ευνοούν την ανάδειξη του γυναικείου κάλλους, μέσα από τον κατάλληλο συνδυασμό ντυσίματος και καλλωπισμού.